Iohannes VIII. Sigibodo Narbonensis archiepiscopo.

Praesentium litterarum gerulus , sedi apostolicae praesentatus , se presbyterum esse querula & lamentabili voce perhibuit , & a sanctitati tuae subiectae dioeceseos episcopis ab officio presbyteratus suspensum , & aliis quibusdam epitimiis usque ad speciale iudicium nostrum submissum , pro eo quod , inquit , facto tumultu , quidam se apprehensum , & a terra brachiis sublevatum , in proprium fratrem forti iactaverit impetu , ut idem germanus suus tanti corporis mole impulsus in terram ruerit , & prostratus atque oppressus vitae flatum violenter amiserit. Denique illi reverendi antistites , cum sibi , ut iste retulit , res in dubium veniret , utrum commisso sibi dudum carere necne , penitus debuisset officio , non ipsi hanc deliberare , sed nostro decerni & diffiniri iudicio voluerunt. Sed tunc hoc solemniter agerent , si primum ipsi plenario , & ex canonibus in causa presbyteri delegato iudicio , quatuor deputatis ex venerandis decretis & legibus personis praesentibus , hanc ventilassent & subtili examine discussissent , ut ita facta scripto relatione , si quid dubium sibi seu difficile ingessisse videretur , nostrum super hoc more prisco decretum exposcerent. At ubi nobis & persona relatoris incognita , & nullo episcoporum scripto commendatio approbata est , & rursus ubi nulla est accusatoris obiectio , nec accusati reatus confessio , nec fidelium comprobatio testium , nos nec illius solius narrationi creduli esse possumus , nec rursus in eum definitivam damnationis sententiam proferre valemus. Ergo saltem nunc fraternitas tua , metropolitani iure potita , ex episcopis sub se degentium vel vicinorum sex , una cum episcopo , cuius est iste paroeciae , sibi socians , tantum negotio subtili ventilet discussionis ventilabro & invento , quod iustum est canonice decernat & communi fratrum censura diffiniat.